ADHD یا اختلال کمبود توجه بیش فعالی یک اختلال عصبی رشدی است که هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری با علائمی مانند بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود که می‌تواند به طور قابل توجهی بر عملکرد روزانه و کیفیت زندگی تأثیر بگذارد. شناخت علائم ADHD برای شناسایی زودهنگام و مدیریت مناسب بسیار مهم است. در اینجا پنج مرحله برای کمک به تشخیص علائم ADHD وجود دارد:

مرحله 1: علائم رایج ADHD را بشناسید

علائم ADHD را می توان به سه نوع اصلی دسته بندی کرد: نوع بی توجه، نوع بیش فعال- تکانشی و نوع ترکیبی. علائم رایج مرتبط با هر نوع عبارتند از:

1. نوع بی توجه:

   • مشکل در توجه به جزئیات
   • مشکل در تمرکز بر کارها یا فعالیت‌ها
   • به راحتی حواس پرت شدن
   • فراموشی و بی نظمی
   • اجتناب از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند

2. نوع بیش فعال- تکانشی:

   • بی قراری و بی قراری
   • حرف زدن بیش از حد
   • مشکل در نشستن
   • تکانشگری و عمل بدون فکر کردن
   • قطع کردن مکالمات یا فعالیت های دیگران

3. نوع ترکیبی:

   • نمایش علائم از هر دو نوع بی توجه و بیش فعال- تکانشی

مرحله ۲: الگوهای رفتاری را مشاهده کنید

برای تشخیص علائم ADHD، رعایت الگوهای رفتاری در طول زمان ضروری است. به دنبال علائم ثابتی باشید که در موقعیت‌ها و موقعیت‌های مختلف (مانند خانه، مدرسه، محل کار) رخ می‌دهد. علائم ADHD معمولاً قبل از سن 12 سالگی وجود دارد و می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.

مرحله 3: تأثیر آن بر عملکرد روزانه را در نظر بگیرید

علائم ADHD می‌تواند به طور قابل توجهی بر حوزه های مختلف زندگی، از جمله عملکرد تحصیلی یا کاری، روابط و رفاه شخصی تأثیر بگذارد. ارزیابی کنید که آیا رفتارهای مشاهده شده با توانایی فرد برای برآورده کردن انتظارات یا اهداف در این زمینه ها تداخل دارد یا خیر.

مرحله 4: سایر علل احتمالی را رد کنید

برخی از علائم مرتبط با ADHD می‌تواند در شرایط یا موقعیت های دیگر نیز وجود داشته باشد. بسیار مهم است که سایر علل بالقوه رفتارهای مشاهده شده، مانند اضطراب، افسردگی، ناتوانی های یادگیری یا برخی شرایط پزشکی را رد کنید.

مرحله 5: با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید

اگر بر اساس علائم و نشانه های مشاهده شده مشکوک هستید که ممکن است فردی به ADHD مبتلا باشد، توصیه می شود با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. یک ارزیابی جامع، شامل تاریخچه پزشکی دقیق، ارزیابی‌های رفتاری و ورودی از منابع متعدد (به عنوان مثال، والدین، معلمان)، می‌تواند به تایید تشخیص ADHD کمک کند.

پس از تشخیص دقیق، مداخلات و استراتژی های درمانی مناسب میتوانند برای کمک به مدیریت موثر علائم ADHD اجرا شوند.

30 نکته برای شناخت علائم ADHD

1. 1. خودتان را در مورد ADHD و علائم آن آموزش دهید.
   2. با معیارهای تشخیصی ADHD آشنا شوید.
   3. به مشکلات در تمرکز یا حفظ توجه توجه کنید.
   4. به بی قراری یا بی قراری بیش از حد توجه کنید.
   5. به تکانشگری و عمل بدون فکر کردن توجه کنید.
   6. به دنبال مشکل در پیروی از دستورالعمل ها یا تکمیل کارها باشید.
   7. فراموشی و بی نظمی را ارزیابی کنید.
   8. رویاپردازی های مکرر یا به راحتی پرت شدن را در نظر بگیرید.
   9. به مشکلات مدیریت زمان و وقت شناسی توجه کنید.

1. قطع مکرر مکالمات یا فعالیت ها را کنترل کنید.
2. مشکلات مربوط به مهارت های گوش دادن و توجه به جزئیات را ارزیابی کنید.
3. به صحبت کردن زیاد و دشواری در انتظار نوبت توجه کنید.
4. مشکل نشستن یا ثابت ماندن در صورت لزوم را مشاهده کنید.
5. نوسانات خلقی یا بی ثباتی عاطفی را در نظر بگیرید.
6. تحمل ناامیدی و تحریک پذیری ضعیف را ارزیابی کنید.
7. به مشکلات برنامه ریزی و اولویت بندی وظایف توجه کنید.
8. به دنبال تصمیم گیری تکانشی یا رفتار ریسک پذیر باشید.
9. مسائل عملکرد تحصیلی یا کاری مرتبط با بی توجهی را ارزیابی کنید.
10. مشکلات اجتماعی یا مشکلات روابط را زیر نظر داشته باشید.
11. به کنترل ضعیف تکانه در موقعیت های مختلف توجه داشته باشید.
12. مشکلات سازمان و مدیریت زمان را مشاهده کنید.
13. فراموشی و گم شدن یا جا انداختن مکرر موارد را ارزیابی کنید.
14. به مشکل در انجام تعهدات یا تعهدات توجه کنید.
15. مشکلات خودتنظیمی و خودکنترلی را ارزیابی کنید.
16. به دنبال الگوهای ناسازگاری باشیددر عملکرد یا رفتار.
17. مشکلات مربوط به شروع و تکمیل کار را بررسی کنید.
18. به بی قراری یا مشکل در آرامش توجه کنید.
19. در سازگاری با تغییرات یا انتقال مشکلات را مشاهده کنید.
20. مشکلات مربوط به حفظ توجه را در طول مکالمات در نظر بگیرید.
21. مشکلات را با تلاش ذهنی پایدار ارزیابی کنید.

به یاد داشته باشید، تشخیص علائم بیش فعالی جایگزینی برای تشخیص حرفه ای نیست. اگر در خود یا شخص دیگری به ADHD مشکوک هستید، ضروری است که از یک متخصص مراقبت های بهداشتی واجد شرایط راهنمایی بخواهید.